Saint Ourania, egg tempera on wooden board, March 2015.
The icon of the Holy Martyr Ourania (305 AD) puts a landmark because it opens a new chapter in the iconography of Fr Stamatis Skliris. It maintains the ethos of Byzantine iconography, but for the first time it gives emphasis on PURE COLORS.
On the face and hands a pink color is placed which furthermore is not covered with brighter colors but remains the main color until the end of icon painting process. Simply, a few brush strokes on it are placed, a bit brighter, as a make-up. The folds on the garments are simplified, so that again the main colors that were placed from the beginning remain and the prime colors (proplasmos) are not covered by the following ones. From the garment folding of the ancient Greek-Roman type with many lighting-and-shading and volume he transits on to the remaking of the design, the folds and the voluminous forms. It attempts at dialoguing with the art of Matisse and, predominantly, evaluates the painting of the modern great Greek painter Alekos Fasianos. With this simplification, the initial design and the original color remain vivid with all their expressiveness, until the end. Here we deal with an iconography both expressive and chromatic. Parts of this iconography Fr Stamatis intends to display at his upcoming personal exhibition at art hall “IRIS” in Athens, beginning of December 2015, with various themes.
Η εικόνα της Αγίας Ουρανίας αποτελεί ορόσημο διότι ανοίγει ένα καινούργιο κεφάλαιο στην εικονογραφία του π. Σταμάτη Σκλήρη. Κρατάει το ήθος της βυζαντινής εικονογραφίας αλλά για πρώτη φορά δίνει προσοχή στο ΚΑΘΑΡΟ ΧΡΩΜΑ. Στο πρόσωπο και στα χέρια τοποθετείται ένα ροζ χρώμα, το οποίο δεν σκεπάζεται στη συνέχεια από τα πιο φωτεινά χρώματα, αλλά παραμένει το κύριο χρώμα μέχρι το τέλος της διαδικασίας της ζωγραφίσεως της εικόνος. Απλώς προστίθενται πάνω του λίγες πινελιές φωτεινότερες σαν ψιμύθια. Στα ενδύματα απλοποιούνται οι πτυχές, ώστε πάλι να παραμένουν τα κύρια χρώματα που τοποθετήθηκαν απ την αρχή και να μην επικαλύπτονται τα πρώτα χρώματα (προπλασμοί) από τα επόμενα. Μεταβαίνει από μια πτυχολογία τύπου αρχαίου ελληνορωμαικού με πολλές φωτοσκιάσεις και όγκο προς μιαν αποποίηση σχεδίου, πτυχολογίας και όγκου. Επιχειρεί διάλογο με την τέχνη του Matisse και κυρίως αξιοποιεί την ζωγραφική του μεγάλου σύγχρονου Έλληνα ζωγράφου ΑΛΕΚΟΥ ΦΑΣΙΑΝΟΥ. Με την απλοποίηση αυτή παραμένει το αρχικό σχέδιο και το αρχικό χρώμα ζωντανό με όλη την εκφραστικό τητά του μέχρι το τέλος. Πρόκειται για εικονογραφία εκφραστική και χρωματική. Δείγματα της εικονογραφίας αυτής ο π. Σταμάτης προτίθεται να εκθέσει στην προσεχή του προσωπική έκθεση στην αίθουσα τέχνης "ΙΡΙΣ" στην Αθήνα στις αρχές Δεκεμβρίου του 2015 με θέματα.