"Two Friendly Lemons", acrylic on canvas, Stamatis Skliris, Neo Psychiko 27-11-2021

When the death was coming back, the table lifts two lemons on its shoulders and together with the ominous red back wall delimits a space experienced with seriousness and perhaps patience. Although the lemons are shiny, their skin looks tormented. And they each have a snout that half-bends and this crouch creaks in our soul as if they are kneeling with patient obedience to their destiny to squeeze and throw themselves out loud. They still stand dour and vigorous, promising awakening and liveliness. But their beak goes to sting their shadow, which they know as a fleeting and non-existent echo of two passing beings ... Every shadow is as fleeting as the being that causes it.
Father Stamatis Skliris

ΔΥΟ ΛΕΜΟΝΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΑ, Νέο Ψυχικό 27-11-2021,
Όταν γυρνούσε ο θανατάς  ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ σηκώνει στους ώμους του δυο λεμόνια και μαζί με το δύσθυμο κόκκινο πίσω τοίχο οριοθετεί χωρο βιωμένο με σοβαρότητες και ίσως υπομονές. Αν και γυαλίζουν τα λεμόνια , η επιδερμίδα τους φαίνεται βασανισμένη. Κι έχουν το καθένα από ένα ρύγχος που μισοσκύβει κι αυτό το σκύψιμο τρίζει μέσα στην ψυχή μας σαν να γονατίζουν με καρτερική υπακοή στο πεπρωμένο τους να στυφτούν και να πεταχτούν ξεζουμισμενα. Ακόμα στέκουν ντούρα και σφρυγηλά, υποσχόμενα αφύπνιση και ζωντάνια . Μα το ράμφος τους πάει να τσιμπήσει τη σκιά τους, που την γνωρίζουν ως φευγαλέα και ανυπόστατη απήχηση δύο όντων περαστικών... Κάθε σκιά είναι τόσο φευγαλέα, όσο το ον που την προκαλεί.
π. Σ.Σ.