ZΩΓΡΑΦΙΚΟ HΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18-6-2021

Ο Χριστός με έμαθε να μην παίρνω στα σοβαρά τίποτε το πρόσκαιρο. «Χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Πρώτα πρώτα ούτε τον εαυτό μου δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά. Τώρα τελευταία το Σταμάτη τον Νοιώθω κάπου πίσω, απόμακρα, να φλυαρεί με κάποιους τουρίστες στην παραλία για κάποια άσχετα προς εμένα θέματα. Είναι σαν ξένος η σαν κάποιος που κοντεύω να ξεχάσω. Μου κάνει και....παράσιτα». Ίσως και νάναι κάποιος που με συμβουλεύει σάπια πράγματα. Μου δυσκολεύει την πορεία και στη ζωή και στην ζωγραφική.

Ο Χριστός είναι ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ κάθε ουσιαστικού που προκύπτει στη ζωή μου. Όχι μόνο στην πολιτική και κοινωνική πλευρά της ζωής.

Κι έρχεται ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, ΑΦΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ. ΕΞΑΦΝΑ. ΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΑ. ΩΣ ΕΚΠΛΗΞΗ.

Και μου στελλνει και ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΞΑΦΝΑ.

ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΛΡΩΝ  αυτό το ονομάζουμε ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ, η οποία -κατα τον Άγιο Πορφύριο-, είναι διακριτική, σιωπηλή, δεν αφήνει να καταλάβουμε ότι αυτή τα κάνει όλα, κι εμείς νομίζουμε πως «εγώ τον διάλεξα το φίλο μου το Γιώργο».