ZΩΓΡΑΦΙΚΟ HΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΜΟΥ
ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 6-1-2020

ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ. ΓΙΑ. ΤΗ. ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΜΟΥ
(Το κειμ, αυτό το έγραψα πρώτη φορά τον Αυγουστο 2019 για να το δώσει ο ΜΑΞΙΜΟΣ στην κα ΦΙΟΝΑ για την ηλεκτρονική γκαλερύ της, αλλά το τοποθετώ και εδώ στο Ζ.Η. του Ίαν. 2020. Επίσης το έδωσα στον φίλο Ιωάννη ΝΑΖΛΙΔΗ να το συμπεριλάβει στον κατάλογο της εκθέσεως στον ΙΑΝΟ στις 29-2-2020). Αλλά θέλαμε να υπάρχει και στο Ζ.Η. Του Ίαν. 2020).

Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι είναι αυτό το μυστήριο που το λέμε ζωγραφική. Δεν ξέρω τίποτα. Η μάλλον ξέρω πολλά πράγματα που βλάπτουν τη ζωγραφική μου. Γιαυτό ζωγραφίζω όπως μπορώ. Όταν ζωγραφίζω, αδιαφορώ για τις διάφορες σχολές και στυλ και ενδιαφέρομαι μόνο για την έκφραση. Το σχέδιο και το χρώμα υπηρετούν αυτό τον πρωταρχικό στόχο μου, την έκφραση. Όταν σχεδιάζω, παρακάμπω τους άξονες, το ρυθμό, την σχεδιαστική τελειότητα και σπεύδω να απελευθερωσω την εμπνευσή μου. Όταν χρωματίζω , βάζω το χρώμα να υπηρετήσει την καθαρή έκφραση εσωτερικών αναγκών. Είναι μια εμμονή. Με τρέφει ψυχικά και με ξανανοιώνει.Όσες φορές δεν το πετυχαίνω, αυτό γίνεται αθελά μου, χωρίς να το συνηδειτοποιώ.

Μια μέρα συνάντησα το Γιάννη Ναζλίδη σε μιαν έκθεσή του στον ΙΑΝΟ Αθηνών. Εθαύμασα το παιδί, τον σουρεαλιστή ζωγράφο και ποιητή, το καθάριο βλέμμα, τον λυρισμό και την γνήσια ποιητικότητά του. Εθαύμασα την επαναδιαπραγμάτευση της ΑΓΑΠΗΣ που προτείνει με ολόκληρη την ύπαρξή του. Της ΑΓΑΠΗΣ που παρά λίγο να μας τελειώσει. Γίναμε αμέσως φίλοι. Εξέθεσα στο ΕΚΚΟΚΚΙΣΤΗΡΙΟ ΙΔΕΩΝ, την αίθουσα τέχνης που έχει στη Βέροια, κι είπαμε να εκθέσουμε μαζί εδώ στον ΙΑΝΟ. Το θεωρώ μεγάλη μου τιμή. Για φαντάσου τι είναι και τι κάνει ο άνθρωπος! Η αλήθεια θα φανεί μετά τη νεκροψία. Μέχρι τότε απλά ζωγραφίζω όπως μπορώ. Του Γιάννη Ναζλίδη πάντως του είμαι ευγνώμων. Το ίδιο είμαι ευγνώμων και σε Σας που ήλθατε στην έκθεσή μας.