ZΩΓΡΑΦΙΚΟ HΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, Σάββατο 4-6-2022

ΥΨΩΝΟΝΤΑΣ ΤΕΙΧΗ
Tim Marshall
Σάββατο 4-6-2022

Αναφέρομαι στη ΣΥΝΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ της νομοθεσίας των Ηνωμένων Εθνών για την "ιδιοκτησία" του διαστήματος, όπου αναφέρεται ρητώς ότι το διάστημα εξω από τη δική μας ατμόσφαιρα δεν υπόκειται σε εθνική οικειοποίηση, χρήση, κατάληψη κλπ. Σελ. 311 του βιβλίου του Marshall.

Λοιπόν αυτό το βιβλίο (πλάκα πλάκα) ξεκινάει με γεωπολιτικό προβληματισμό, αλλά ανοίγει ελπίδες που υπερβαίνουν την κοντόφθαλμη σκέψη των κατοίκων του πλανήτη μας.

Α) αποκαλύπτει μια προσέγγιση της "τειχοποιίας" εγωιστική, κτητική και πολεμοχαρή των κατοίκων του πλανήτη, αλλά αναφέρεται εν ταυτώ και στη θετική πλευρά του να προκύπτουν από την τοιχοποιία (και όχι τειχοποιία) και κατασκευές, όπως οι γέφυρες, οι οποίες ενώνουν και δεν χωρίσουν.

Β) είναι από τις σκέψεις που μας ωθούν προς μια πλανητική κοινή των κατοίκων του πλανήτη νοοτροπία, η οποία άργησε μεν να εκφρασθεί, αλλά εν παση περιπτώσει μας προκαλεί γόνιμες τύψεις "γιατί ρε γαμωτο αργήσαμε τόσο, τουλάχιστον ας ανασκουμπωθούμε να λειωσουμε τα τετελεσμένα τείχη από δω κι εμπρός".

Και Γ) ανοίγει ένα απροσδόκητο παράθυρο για να μπει η θεολογία μέσα στη γεωπολιτική, ως γεωπολιτικό αίτημα. Δεν εννοώ την υπάρξασα στατική θεολογία, αλλά την δυνάμει γεννώμενη μέσα από γεωπολιτικούς συλλογισμούς, ως υπαινιγμός και παρότρυνση για αναγνώριση της ανάγκης μιας στάσεως σεβασμού προς το σύμπαν και τον εν αυτώ πλανήτη μας και γενικά προς το είναι και την ύπαρξη ως δώρο. Όχι ως κάτι αυταπόδεικτα "δικό" μου με την κτητική και χρηστική έννοια που δίναμε ως τώρα απροβλημάτιστα. Αλλά όπως δεχόμαστε το "όλοι είμαστε ίσοι", ας στέρξουμε να αποδεχθούμε και το "όλοι έχουμε ίσα δικαίωματα στο μεγάλο οικόπεδο που δεν έχει γήινο ιδιοκτήτη". Που Οφείλουμε να μάθουμε να το χαιρόμαστε όλοι μαζί "οικογενειακά". (Βλ. Σελ.311 Ασφαλώς και είμαστε ανίκανοι να το εμπεδώσουμε αυτό εμείς. Αλλά τουλάχιστον ας το διατυπώσουμε, ας το γράψουμε. Ας το συμπεριλάβουμε στις... σακάτικες συνθήκες που κάθε τόσο συντάσσουμε χωρίς να τις τηρούμε.

Νομίζω, μόλις μπει στο τραπέζι το "δεν είμαι ιδιοκτήτης, αλλά δωρεοληπτης (και όχι πονηρός προικολήπτης) κάθε ομορφιάς του σύμπαντος", τότε είναι σαν να παρουσιάζεται μπροστά μας ο ίδιος ο Δεκάλογος και το Ευαγγέλιο,που λες και γράφτηκε τότε, στα χρόνια τα... παληα, ως δυνάμει ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΖΩΗΣ, η οποία κι όταν δεν τηρείται, πάλι μας ανακαλεί υπαρκτικες αλήθειες που δύσκολα παρακάμπτονται από φτηνούς εγωισμούς.