“Dostoevsky”, acrylic on cardboard, by Bishop Maxim, 2021

Father Stamatis Skliris:

Did you see the charm of the dark background? "Dostoyevsky" is very nice, the design stands and the expression is serious, as it should be. The jacket with two touches brush is finished and is complete, with a clever artistic gesture. I especially like the atmosphere or the mentality. A serious man, thinking eyes, troubled, and a jacket spaciously wrapped around his body that betrays his Van Goghian suffering and existential difficulty to be caught by existence, to be clung to and not to fall into non-existence.

Είδατε τι γοητεία ασκεί το σκούρο φόντο; Είναι πολύ ωραίος ο "Ντοστογέβσκυ", το σχέδιο στέκει κι η έκφραση σοβαρή, όπως πρέπει. Το σακκάκι με δυο πινελιές τελείωσε κι είναι ολοκληρωμένο, με έξυπνη εικαστική χειρονομία. Ιδιαίτερα μου αρέσει η ατμόσφαιρα η ψυχική. Ένας σοβαρός άνθρωπος, σκεπτόμενα μάτια, προβληματιζόμενος, κι ένα σακκακι ευρύχωρα περιδινούμενο γύρω απ το σώμα του που προδίδει την βαγκωγκική του ταλαιπωρία και υπαρξιακή δυσκολία να πιαστεί από την ύπαρξη, να γατζωθή και να μην πέσει στην ανυπαρξία.

Да ли сте видели чар тамне позадине? ”Достојевски” је веома леп, дизајн стоји и израз је озбиљан, какав и треба бити. Јакна са два додира је завршена и комплетна је, паметним уметничким гестом. Посебно волим атмосферу или менталитет. Озбиљан човек, размишљајућих очију, узнемирен и сако пространо омотан око тела који одаје његову вангоговску патњу и егзистенцијалне потешкоће да се ухвати за постојање, да се грчевито задржи (γατζωθή) и да не падне у непостојање.